SAARTJE VAN CAMP
10 januari 2025
“Hoe gaat het?”
“Goe(d)…”
Soms zegt het alles. Soms zegt het niets. Het zijn een paar woorden en we zeggen ze zo vaak, zo gemakkelijk. De vraag kan oprecht zijn of terloops. Het antwoord ook. Maar of vraag en antwoord nu echt gemeend zijn of niet, het zijn toch deze kleine onzichtbare draadjes die ons verbinden. "Hoe gaat het?" De vraag alleen al houdt ons samen. Cement met meer of minder woorden.
IEMAND ZEGT
iemand zegt
zie je die man
hij kijkt naar iets
hij staat daar al lang
en iemand vraagt
alleen maar hoe laat
en hoe het gaat
ja goed
iemand zegt
ze is dun als de wind
ze spreekt geen woord
ze vlucht tot ze vindt
maar niemand vraagt
wat muren soms zien
hoe keukens soms zijn
in de nacht
iemand zegt
het is weer zo druk
ik doe dat wel eens
soms heb je geluk
en iemand vraagt
alleen maar hoe laat
en hoe het gaat
ja goed
iemand wankelt
iemand dwaalt
verliest zich ergens
en blijft maar daar
iemand mist
vergeet nooit meer
een dag verdwijnt
en morgen weer
en iemand vraagt
waar ben je toch
kom blijf maar hier nu
ik ben er nog
en iemand zegt
‘t is stil vannacht
het wordt weer licht
want alles wacht
en iemand vraagt
alleen maar hoe laat
en hoe het gaat
6 december 2024
Als ik cello speel, weet ik het zeker: handen hebben een geheugen. Het hele lichaam heeft een geheugen. Loop je de trap op en denk je er te veel over na, gaat het fout.
“De hand van de dokter weet meer dan zijn hoofd.” Met deze zin werd ik op een dag wakker en hij bleef rondzingen in zijn eigen ritme. In dat ritme ging ik door. Hand, hoofd, buik en benen hebben een eigen geheugen, ouder dan ik. Ooit is een mens gaan staan, gaan lopen, ooit is een mens gaan vuur maken en liefhebben. Het moet ergens opgeslagen zijn, het lichaam heeft alles onthouden. De hand van de dokter weet meer dan zijn hoofd.
DE HAND VAN DE DOKTER
de hand van de dokter weet meer dan zijn hoofd
de hand kent de golven de zee en gelooft
de buik is een tuin in storm regen en zon
het magische midden waar alles begon
de benen zijn bruggen die binden dragen en gaan
wat ook gebeurt en waar ze voor staan
de armen zijn vleugels open trouw en groot
omhelzen en maken het vuur en het brood
het hart is de maan
het bloed is de zee
de adem het ritme
de dans van ons twee
de hand van de dokter weet meer dan zijn hoofd
de hand kent de golven de zee en gelooft
de huid is een film een script een bundel een boek
de zinnen zijn zout punten en komma’s vaak zoek
de oren zijn vogels reizen door de lucht
maar horen teveel soms gaan op de vlucht
de ogen zijn vijvers juwelen een lied
maar zien vraagt om licht en soms is dat er niet
het hart is de maan
het bloed is de zee
de adem het ritme
de dans van ons twee
hoe het is hoe het was
zeg me iets zeg me weer
het komt goed het is goed het komt goed het is goed
het is goed
25 oktober 2024
Als je valt, is er een voor en een na. Het moment van vallen lijkt verdwenen, uit de tijd geknipt. Je verliest alle grond en controle en daarna is alles anders.
Een paar jaar geleden viel ik hard op mijn hoofd met een hersenschudding als gevolg. Dat die na een paar dagen wel over zou zijn, bleek ijdele hoop. Maandenlang leefde ik als achter een muur. Een kort gesprek, een wandeling op straat, een kleine inspanning of een telefoontje deden me al wankelen op mijn benen. Ik dacht dat een hersenschudding hoofdpijn betekende, maar het bleek iets heel anders. Het was een isolatie, een afsluiting van de wereld. Ik zat op slot. Een voor en een na.
Die hersenschudding werd een spiegel waarin ik er ineens anders uitzag dan ik dacht. En het vallen werd een thema en zag ik plots overal. Een naam valt, de avond valt en Pasen valt vroeg dit jaar. We vallen in slaap en ja, er kan ons ook zoveel toevallen, onverwacht, iets als geluk bijvoorbeeld.
"Vivre est une chute horizontale", zei Cocteau. Het leven is horizontaal vallen. Maar pas op, val niet te hard en val niet op je hoofd.
VALLEN
er was eens een ik
eentje van vroeger
en er was eens een ik
eentje van nu
en op een dag viel één van hen
in duizend druppels naar beneden
ben ik toen verdwenen?
verdween wel eens de wind?
of was het anders?
werd ik warmer steeg ik op?
werd ik een wolk in de lucht?
en kwam ik toen mezelf weer tegen?
duizend druppels naar beneden
duizend druppels duizend druppels
duizend druppels naar beneden
duizend druppels
ik wilde vliegen maar sta nu stil
of is het anders wat is stil en wat gaat door?
ook het licht valt en breekt in kleur
er is altijd meer tijd dan we weten
duizend druppels naar beneden
duizend druppels duizend druppels
duizend druppels naar beneden
duizend druppels
duizend druppels naar beneden
duizend druppels duizend druppels
kwam ik toen mezelf weer tegen
duizend druppels
duizend druppels
altijd meer tijd dan we weten
altijd meer tijd
altijd meer tijd