SAARTJE VAN CAMP
Als kind wilde ik heel graag een instrument spelen. Ik was vier of vijf jaar toen ik naast de piano van mijn moeder stond en voelde hoe muziek me kon betoveren. Dat ik voor cello koos, was toeval. Viool, gitaar, piano of dwarsfluit waren instrumenten die ik kende. In de muziekschool in Sint-Job-in-’t-Goor waar ik woonde, waren er echter wachtlijsten voor die lessen. In de klas notenleer vertelde de directeur dat de celloleraar geen leerlingen had. Dat trok ik me aan. Geen leerlingen, geen inkomen, geen eten… luidde mijn kinderlijke redenering. Bovendien had ik genoeg gewacht, ik wilde beginnen.
Die avond zocht ik op hoe een cello eruit zag en besloot ik een jaar cello te spelen tot ik met viool kon beginnen. Dat is echter nooit gebeurd. Na de eerste celloles wilde ik niets anders meer. De cello is een gids en een gezel geworden. Ik kan me geen leven meer zonder voorstellen. Met mijn cello heb ik zoveel mensen ontmoet, zoveel landen en steden bezocht, zoveel zalen, kleedkamers en podia gezien, zoveel muziek ontdekt en gespeeld en zoveel magische momenten beleefd.
Waaraan het geluid van een cello doet denken
de cellist Widlund vertelde me dat
er in dit instrument iets huist - een stem
een al heel oude stem waarnaar je zoekt
als je speelt en die je herkent
als je haar vindt
misschien is het dat waarom ik moet denken
aan de oudste geluiden die ik ken, zoals
neuriën, zingen, kreunen, huilen
en ook aan de kleuren van een woud in de herfst
alsof je het heimwee hoort van de cello
naar zijn plek van herkomst
Rutger Kopland
© fotobuffel
Met organist en pianist Sebastiaan van Delft vorm ik een duo. Ik speel in de Franz von Chossy group en in de band Limosa Limosa met Luc Ex en Nelida Karr.
Met plezier heb ik aan veel projecten, platen en voorstellingen meegewerkt. Zo speelde ik o.a. met Renato Ferreira, Nora Mulder, Jeffrey Bruinsma, Maurice Horsthuis en Corrie van Binsbergen.
© Ernie Buts
Dit was iets bijzonders: de opname van de kamermuziek van Xenakis.
Iannis Xenakis (1922-2001) studeerde in 1946 als architect af op gewapend beton. 7090 realiseerde in 2007 een CD met kamermuziek van Iannis Xenakis: Béton Armé.
Evryali, piano solo - Nora Mulder
Mikka, viool solo - Bas Wiegers
Mikka S, viool solo - Bas Wiegers
Keren, trombone solo - Koen Kaptijn
Ikhoor, strijktrio - Bas Wiegers, Gijs Kramers, Saartje Van Camp
Dikhthas, viool en piano - Bas Wiegers, Nora Mulder
Wilt u dit album bestellen? Mail mij.
